In the Tubing

Sawadee Khrap!

Hier zijn we dan weer met nieuwe avonturen die we hebben beleefd in Laos. We zijn nu in Bangkok en morgenmiddag reizen we af naar de Thaise eilanden. Met als doel 29 juni Full Moon Party Koh Pha Ngan.

Dag 104 The Trip:
Het dodgy Pak Beng werd achter ons gelaten en 's ochtends om 10 uur vertrok de slowboat richting Luang Prabang. Het was vandaag opnieuw een hete en mooie dag in Laos. Eenmaal op de boot werden de verschillende kaartspelletjes weer gespeeld en aangezien het dorstig weer was werd onze keel in de loop van de middag gekoeld met een overheerlijke Beer Lao. Ondertussen genoten we deze dag weer van het prachtige Laotiaanse landschap. Rond een uur of 5 pm kwamen we aan in Luang Prabang. Luang Prabang is een stad met 50.000 inwoners in centraal Laos aan de Mekong in de provincie Luang Prabang met een rijke historie. We liepen van de boot af en de tuk-tuk drivers stonden ons al gretig op te wachten. Op onze slowboat zat ook een passagier met 2 levende kalkoenen. Roy zag hier een mooi fotomoment in en liep naar de vrouw toe en kreeg plotseling 2 kalkoenen in zijn handen gedrukt. Dat was wel een grappig gezicht. Check! Zijn handen stinken nog steeds naar kalkoenen flats. We liepen met onze tassen door Luang Prabang opzoek naar een geschikte accomodatie. Het zonnetje ging langzaam onder en onze eerste indruk van Luang Prabang was dan ook relext. Vele verblijven werden ons aangeboden maar na ongeveer een uur vonden we eindelijk een geschikte slaapplek. De tassen werden gedropt, de facilitaire mogelijkheden op de kamer werden goed gebruikt en daarna was het tijd om wat te gaan eten. We hadden met de mensen van de slowboat afgesproken wat te gaan eten bij restaurant-bar Hive. Het grappige in Luang Prabang is dat alles om 12 uur dicht gaat en daarna iedereen naar de Bowling baan gaat. Wij zijn dus ook met een tuk-tuk naar de bowling baan en hebben daar een lekker pilsje op. Deze avond gingen we niet bowlen aangezien alle banen vol waren, maar het was wel gezellig. Rond een uur of 2 am gingen we maar slapen.

Dag 105 The trip:
Deze dag besloten we maar te gaan verhuizen aangezien de kamer toch niet top was. Het was behoorlijk gehorig en de fan deed het ook niet. De bouwput naast ons was trouwens ook niet echt een succes, er werd namelijk om 8 am al begonnen met bouwen ;S. Terwijl we na de jungle de contructionworker (een gehorig insect) toch gewend waren was het nu toch iets teveel van het goede. De stroom was deze dag trouwens ook in heel Luang Prabang uitgevallen. Wij gingen dus opzoek naar een nieuwe slaaplek. We vonden uiteindelijk een heerlijke slaapplek voor niet al te veel geld met een aardige man achter de receptie. Gelukkig hadden we nu ook een zacht bed voor de verandering. Het was deze dag warm en we besloten om naar de waterval Tat Kuang te gaan. De watervallen lagen iets buiten de stad en de reis met de tuk-tuk duurde ongeveer 45 minuten. Eenmaal aangekomen spraken we met de tuk-tuk driver af dat we om 6 pm weer opgehaald wilden worden. Hij wilde eigenlijk eerder weg, maar anders konden we maar 2 uur blijven, en dat was te weinig. Een aantal snacks en de entree-tickets werden gekocht en we liepen via een bospaadje richting de watervallen. Halverwege was er een opvangcentum voor Aziatische Zwarte Beren en achterin het bos een groot vertrek voor een tijger. Een mooi project doordat de tijger en beren in hun vroegere dagen mishandeld en wegnomen waren bij de ouders door stropers, maar in de verblijven geheel gezond op kunnen groeien. De grote waterval bevond zich achterin en het bospad leidde ons eerst langs kleine watervalletjes en poeltjes waarin gezwommen kon worden. Het water was turkooise blauw en zeer verfrissend. Bij de grote waterval werd even gestopt en een foto gemaakt, en daarna gingen we weer terug naar een poel waarin je kon zwemmen en een swing kon maken. Mathijs en Miepie waren er al vroeg bij en hadden al een aantal swings gemaakt. De watervallen waren erg mooi en tot nu toe een van de mooiste die we hebben gezien in Azie. Tot een uur of half 6 pm hebben we op deze plek gezeten en daarna gingen we weer naar onze vriend, de tuk-tuk driver. Rond de schemering kwamen we terug in Luang Prabang en de stroom deed het nog steeds niet. Mathijs had even wat Me-time en ging lekker een rondje lopen door de stad en een pilsje drinken aan de Mekong. Roy was hierdoor genoodzaakt de nachtmarkt te bezoeken met de meiden en in de Tam Tam een kopje koffie te drinken. Mathijs had een schitterend uitzicht: de ondergaande zon in de Mekong en de bergen. Toen de zon onder was ging Mathijs terug een ondertussen was de stad veranderd in een kaarsenzee. Dit zag er mooi uit, maar dit werd verstoord omdat plots de stroom weer terugkwam, en een gejuich klonk door de straten. Gelukkig kon er weer gedoucht worden en daarna hebben we wat gegeten in de Lao Lao Bar. Na lekker te hebben gegeten en te hebben gepoold gingen we naar een club (het was meer een soort Ladyboy Bar), maar we hebben wel even gelachen. Daarna gingen we weer naar de Bowling baan en hebben we meerdere rondjes gespeeld met als grote winnaar (telkens met een punt verschil) Mr. Roy Schouten. Na de bowling was het tijd om te gaan slapen.

Dag 106 The Trip:
Vandaag was het beetje uitslaap dag. We stonden laat op en we hadden vandaag weinig zin om wat te gaan doen, mede doordat het weer flink warm was. Na een lekker ontbijtje besloten wij even een rondje door de stad te lopen en te vragen naar de prijs voor een busrit naar Vang Vieng. Op een gegeven moment kwamen we aan bij een pleintje naast de Mekong waar vele tuk-tuk drivers een potje petangue stonden te spelen. We hebben daar even gezeten en kunnen afkijken welke technieken er allemaal worden gebruikt om de pot te winnen. Onderweg stopten we bij verschillende touroperators voor de beste busprijzen. We hadden het beste aanbod al meteen in het eerste kantoor gehad en op de terugweg boekten wij de 5 uur durende busreis naar Vang Vieng. We werden vergezeld door Natalie en Sam, het Engelse "koppel". Very Nice! Miepie ging ook mee. Vandaag hadden we eigenlijk een quiet night, met een filmpje op bed.

Dag 107 The Trip:
Vang Vieng vandaag! Opnieuw zeiden we de Engelse gedag. Rond 9 uur am werden we door de minibus opgehaald bij Chitlatda guesthouse om daarna Miepie op te halen bij haar guesthouse, zodat we compleet en wel naar het busstation werden gereden. Daar mochten we fijn van minibus veranderen en zaten de kleinste op de plekken met de meeste beenruimte. Wie het eerst komt wie het eerst maalt zullen we maar zeggen. Onderweg was het een typisch Aziatische busrit en volgden de normale rituelen: muziekje luisteren, boek lezen, tukkie doen en van het mooie uitzicht in de bergen genieten. Halverwege kon Roy voorin zitten zodat de beenruimte wat beter werd en begon het zowaar voor de zoveelste keer te regen. Het regenseizoen is in volle gang. Alle spullen lagen onder een dun zeilje vol gaten en wij zagen de bui al hangen. Na 7 uur kwamen we aan bij Tony's Guesthouse en doordat het zo hard regende en het er allemaal wel prima uitzag besloten we een kamer te nemen. De volgende dag zouden we waarschijnlijk toch zat van het stadje zien en een eventueel beter guesthouse kunnen vinden.

Vang Vieng is ergens langs de weg tussen Luang Prabang en Vientiane. Het ligt aan een bocht op de oostbank van de rivier Nam Song, die uitmondt in de Lik. Het is een stadje waar de tijd heeft stil gestaan. Belangrijke bezienswaardigheid zijn de vele grotten in de karstheuvels van de westbank. Ook zijn er in de omgeving van Vang Vieng enkele 16e en 17e eeuwse tempels. Hiervoor kwamen wij echter niet naar Vang Vieng. Bekend als een echt rugzaktoeristenplaatsje staat het in deze gemeenschap bekend om 1.Tuben 2.Friends 3.Beer Lao 4.Beer Lao shirts 5.Het witte guesthouse 6.Rieleksen. We hebben tijdens onze reis door Zuid-Oost Azie vele mensen gesproken en op de een of andere manier kwam het woord tuben altijd wel in het gesprek terecht. Wij hadden er dus zin in en waren benieuwd hoe het zou zijn na al de verhalen. Geen idee wat we konden verwachten.

Nadat we aankwamen was het echter al te laat om te tuben en gingen we even op internet om een berichtje te typen. Hierna zijn we in een van de vele restaurantjes gaan zitten waar uiteraard de serie Friends werd afgespeeld. Tijdens het eten zagen we enkele jongeren die de dag wel met tuben hadden ingevuld en aan de verhalen en vooral de toon te horen was het uitermate gezellig en zou de avond voor hen snel om zijn. We hebben verder de barretjes bekeken, o.a. Oh La La en de Sunset bar. We spraken al veel mensen en voelden ons gelijk thuis.

Dag 108 The Trip:
O jawel, vandaag dag 1 Tuben. We volgden na het ontbijt de grote horde mensen richting het Tubing Office en voor 4$ kregen we een grote rubberen band en konden we in de tuk-tuk richting de rivier stappen. Tezamen met Natalie, Sam, Miepie en Woodie (uit Australie) gingen we het Tube avontuur aan. Eenmaal bij de rivier aangekomen werden we nog even gewaarschuwd voor de mogelijke gevolgen van Tuben door enkele mede-reizigers en stopten we de portemonnee (zonnebrilhoesje) en waardevolle spullen (slippers en t-shirts) in de drybag. De Nam Song zag er vandaag levendig en bruin uit en hierdoor werden wij alleen maar meer aangemoedigd in de band te springen. Na een aantal minuutjes te hebben gebungeld op de rivier hoorden wij voor het eerst de kreet: "Welcome, Welcome, Beer Lao, Beer Lao!" Met de lange bamboostok met hieraan gekoppeld flesje water werden we binnengehaald voor onze eerste Beer Lao van de dag. Gekoppeld aan elke bar is een swing (=Aan een hoge paal gemonteerd touw waaraan men kan hangen terwijl van het platform gesprongen wordt), wij kwamen nu al tot de conclusie dat dit meer risico's met zich meebrengt dan de Gibbon Experience. Natuurlijk gingen we de swings dapper tegemoet, al zijn enkele best wel hoog. Om de angst te overwinnen werd er af en toe gewoon zonder swing naar beneden gesprongen, wat resulteerde in gevoelig zitvlees aan het einde van de dag. Na de eerste bar, belandden we bij de twee, derde, vierde, vijfde en opvolgende barretjes om te eindigen bij de Last Stop. Degene met de hoogste swing. Na deze een aantal keer overwonnen te hebben settelde we ons weer in de tube voor de 45 minuten durende terugreis richting het stadje. Aan het einde belandden we bij de Sunset bar: het begin van het stadje. Hier zagen we Tony, Katie, Tammy en Rich voor het eerst. Australiers in hart en nieren. Na flink gelachen te hebben en de witte walvis een aantal keer aan het werk te hebben gezien gingen we de tube maar terug brengen. Deze eerste dag kwamen we terug in het daglicht, op tijd om onze tube voor 6 uur pm in te leveren zonder de "te laat boete" van 2$ te hoeven betalen. De rest van de dagen ging dit niet meer lukken.

Terug in het stadje praatten we na over het tubegeweld wat we meegemaakt hadden en gingen we even douchen om ons klaar te maken voor de avond/nacht. De Engelse meiden hadden na nog een dag Luang Prabang toch ook de conclusie getrokken dat er verder weinig te doen was en waren dan ook richting Vang Vieng gekomen. Uiteraard kwamen wij ze s'avonds in de bar tegen en hadden we een traditioneel reuniefeestje:) We eindigden opnieuw in de Sunset bar op het eiland en gingen verzadigd ons bedje in.

Dag 109 The Trip:
Dag 2 Tuben. Deze dag tuben staat op de gedeelde eerste plaats van de totaal 5 dagen tuben. Wij mogen ons dan ook met trots echte tubers noemen. Eerst verwisselde we van hotel doordat in Hotel Babylon een Playstation en Pooltafel aanwezig was. Verder stond er nog een hele mooie jongen met lippenstift en mascara achter de toonbank, natuurlijk ook een plus. Okay dus......... Vandaag gingen we met een grote groep tuben en het moest dan ook wel weer een great success worden. Emma, Julie, Veronica, Woodie, Miepie, Tony, Rich, Katie, Mevrouw de Witte Walvis en natuurlijk wij. Deze dag hadden we beloofd bij de 3e bar wat te gaan drinken bij mevrouw Free Lao Lao, dit is echter geen aanrader. Zelfs de Chinese rijstwijn is nog beter van smaak. De stemming zat er goed in en de swings gingen steeds beter, al was het zitvlees nog steeds wel gevoelig van de vorige dag. In de Welcome Welcome bar barstte het onweer los. Dit was een probleem maar geen obstakel (citaat: Valanti Ouzounidis). Sterker nog het was de aanzet tot grote daden. Er werd volop gedanst, gesjanst, gepraat en buikglijders gemaakt. TOP! Uiteindelijk hebben we de rest van de middag gespendeerd in The Volleyball Field Bar en werden er een aantal partijtjes gespeeld waardoor wij de rest van de dagen allemaal Volleyball vrienden hadden, de echte namen weten we dan ook niet. De dag eindigde in de Last Stop en daar sloeg de bamboo dansvloer bijna door van het feestgezelschap. De dubbele swings werden nog gemaakt en zelfs in het donker, de angst was door onverklaarbare redenen opeens weg. Toen was het tijd om in het donker de weg terug op de rivier te vinden. S'nachts hadden we eerst de zon onder zien gaan tussen de bergen en op de eenrichtingsweg terug zagen we vele heldere sterren. In de verte schitterde het onweer, de hemelse idealistische vaart over de rivier werd ruw verstoord door de keien waarop we vastliepen. Het laatste stuk moesten we door de rivier lopen. Gelukkig was het eind in zicht, want we kregen het ook al behoorlijk koud. Eenmaal terug bij het Tubing kantoor leverden we onze spullen in en moesten 2 dollar extra betalen (de afzetters ;)). We gingen terug naar onze guesthouse om lekker te gaan douchen. Mathijs was deze avond helemaal kapot en op, hij lag na het avondeten een tukkie te doen op de relexte banken van Sakura restaurant. We hebben daar met de hele groep lasagna gegeten en een potje gepoold. Mathijs ging deze avond al vroeg naar bed (voor te bereiden voor de volgende dag tuben) en Roy volgde enige uren later.

Dag 110 The trip:
Dag 3 tuben. 's ochtends werd eerst de playstation uit de kast gehaald voor een verslavend potje Pro Evo Soccer 2007. Daarna gingen we even een rondje lopen door de stad en hebben we Shrek 2 en 40-years old Virgin gekeken. Na al deze bezigheden was het tijd om te gaan tuben. Op de rivier kwamen we Emma, Julie, James, Lee, Shames, Cal, Veronica, Kieran, Woodie, Rich, Tony, White Whale en Katie tegen. Dit beloofde veel goeds! Bij bar 1,2 en 3 werd er gestopt, gekaart, Beer Lao en Lao Lao gedronken, geswingt, gejumpt etc. Rond het middag uur kwamen we weer uit bij de volleyballfield bar voor de gebruikelijke rituelen. De laatste stop was bij Last Stop Bar (hoe kan het ook anders). Opnieuw barstte het feest weer los en de bamboevloer begon heviger te kraken dan de dag hiervoor. Dit kwam mede doordat onze vriend James (ex-pro rugby speler) de voetjes van de vloer liet gaan. Halverwege werd de aandacht gevestigd om een Fransman in volledig speedo outfit (hij was de enigste). Hij stond klaar voor de swing en de hele bamboevloer moedigde hem aan door luidkeels in eenheid: Speedo! Speedo! te scanderen. Hij bleef extra lang aan de swing hangen, en werd daardoor nog langer toegejuicht. Eenmaal uit het water begaf hij zich woest richting de bamboedansvloer gewapend met een halve ananas. Het scanderen van Speedo vond hij niet echt leuk (zacht uitgedrukt)maar James vond het nog leuker om hem op te tillen boven zijn hoofd. Terug op aarde begon de Fransman te smijten met zijn ananas. Er vielen gelukkig geen gewonden. Met de staart tussen zijn benen pakte hij zijn tube en liet hij zich langzaam afzakken op de rivier. Het feestje ging nog even door, om daarna weer in het donker naar huis te tuben. We hadden geleerd van de vorige dagen. Halverwege werd er een tuk-tuk genomen. We moesten deze echter nog wel even aanduwen. Terug gekomen in het stadje hebben we nog even geshopt tot de regen weer begon te komen. We kwamen droog bij het hotel aan en kleedden ons om en speelden weer een spelletje Pro Evo. We hadden een gast speler: Kieran wat de pret zelfs deed verhogen. Later in de avond hebben we ons nog door de storm naar Oh La la en de Sunset bar gewaagd maar helaas had de regen veel mensen afgeschrikt. In de Sunset bar zagen we Tony en Rich nog, waar we gelukkig onze Borat grapjes mee konden delen. De Canadese dame die er ook was stelde dit echter niet op prijs en vertrok al snel, tot hilariteit van de Australiers.

Dag 111 The Trip:
Vandaag opnieuw tuben. De dag verliep same same als de vorige, kortweg: Groot feest. S'avonds in Sabasdee Restaurant de lokale specialiteiten geproefd wat resulteerde in een vroege avond. Het witte Guesthouse hadden we al een aantal keer bezocht (de plaats voor een afterparty) en dus werd het mandje vroeg opgezocht. Mathijs was nog even naar het eiland met een aantal: Amerikaanse, Canadese, Australiers en Engelsen maar was mede door de regen ook weer snel thuis.

Dag 112 The Trip:
Dag 5 Tuben. We hadden besloten nog een keer te gaan tuben, om het af te leren. De laatste dag was er echter wel ingehakt, we hadden het laagste nummer wat we ooit hadden gehad en vandaag waren we dan ook maar ietsje te laat thuis. Aangezien wij wel bekend waren nu hoefden we de "te laat boete" niet te betalen. S'avonds scheen het dan toch echt de laatste avond samen met de Engelse te zijn en dus gingen we nog even gezellig gezamelijk uit eten en was het al snel laat.

Dag 113 The Trip:
S'ochtends zouden we eindelijk de bus van 10 uur am naar Vientiane pakken en afscheid nemen van Vang Vieng. We hoorden echter dat de bus van 10 uur am al vol zat en we konden dus om 13.30 pas naar Vientiane afreizen. No Problem! De ochtend spendeerden we nog even met Pro Evo en een film en al snel was het half 2 pm. We hadden de VIP bus richting Vientiane wat beenruimte betekend. Onderweg zagen we de bus van 13.00 uur in het dal liggen en waren we blij dat we die lokale bus niet hadden genomen en de VIP bus hadden gekozen. Na 5 uur kwamen we aan in Vientiane en we hoorden een aantal jongens praten over Bangkok, daar wilden wij ook heen! Na wat informeren kwamen we erachter dat we 200.000 kip extra moesten betalen voor de rit naar Bangkok. Geen probleem alleen hadden we een ATM nodig. De tuk-tuk driver stond weer gretig te wachten en dus sprong Roy in de tuk-tuk en Mathijs in de bus. Even gepind, zo gepiept en na 5 minuten waren we op de plek waar we moesten wachten op de bus. De tuk-tu driver zag er wel geld in en vroeg om 10$. Roy vroeg of hij een gaatje in zn hoofd had en dat schoot in het verkeerde keelgat, uiteindelijk nog steeds teveel betaald (5$) maar we waren in ieder geval op weg naar Bangkok. In de bus naar de grensovergang werd de prijs echter twee keer zo duur en dus hadden we alsnog te weinig geld, lekker geregeld Peppie en Kokkie! Uiteindelijk werden we door onze Volleyball friends de grens over geholpen en konden we bij de eerste ATM de gasten terug betalen. Na de grens over te zijn gegaan en weer in Thailand te zijn aanbeland, zochten we de linkerkant van de weg weer op en knalde de buschauffeur richting Bangkok, waar we nu dus zijn!

Dag 114 The Trip:
Vanochtend in Bangkok aangekomen zochten we snel ons hotelletje op waar we de vorige keer ook zijn verbleven en hebben we nog een aantal uurtjes slaap ingehaald.

We zijn nu klaar voor ons Shamrock ritueel, en zullen snel de ticket boeken naar de Thaise eilanden waar we een aantal mooie plaatjes zullen schieten om het leven voor jullie wat gemakkelijker te maken, zorgen maken over ons hoeft namelijk niet. Wij vinden het hier top!

Wij willen ook nog even informeren naar de Vaderdag, maar we vertrouwen erop dat dit een gezellige dag is geweest die niet zomaar voorbij is gegaan!
(Bij ons wel want wij zaten 17 uur in de bus)

Tot de volgende keer,


Chokdee Khrap,

Roy en Mathijs