Ko Phangan gevoel II met een vleugje Kuala Lumpur

Selamat Siang!

Deze keer zullen wij onze avonturen rapporteren vanuit het GTN Internet Cafe in hartje Kuala Lumpur. Het verhaal zal opnieuw voornamelijk in het teken staan van Ko Phangan!

Dag 131 The Trip:
Na in Ko Phi Phi en Krabi een leuke tijd te hebben gehad met Adnan en Kitty moesten zij ons gedag zeggen en stonden wij er weer samen voor. Natuurlijk geen enkel probleem en na even twee minuten te hebben "gediscussierd" over de verdere plannen kwamen al snel tot de conclusie dat we wilden gaan duiken in Thailand's Duikwalhalla Ko Tao. Ko Tao ligt toevallig zo'n 40 km boven Ko Phangan dus dan is de keuze snel gemaakt. We hadden op dag 130 zoals vermeld het gehele boekwerk geschreven over de eerste periode Ko Phangan en waren daarmee rondom 12 uur am mee klaar. Tezamen met de Thai Tong probeerde Roy het gezelschap waarmee Mathijs een biertje was aan het drinken nog te vinden in de Reggae bar maar helaas waren ze richting een andere feestgelegenheid in Krabi vertrokken. Vandaag werden we al redelijk op tijd wakker want we zouden om 11 uur am weer naar Ko Phangan gaan. Na een heerlijk ontbijtje (gebakken eitje met een kopje koffie) was het aan Roy de taak Mathijs uit zijn schoonheidsslaap te halen en werd ook het bezoek dat we rond 9 uur kregen (de feestganger stond alweer op de stoep) naar buiten gebonjourd. Bij de lieftallige receptioniste bestelde ook Mathijs nog een gebakken eitje en in de tussentijd werden er nog een aantal mixed fruit shakes naar binnen gewerkt voor de broodnodige vitaminen. Netjes op tijd stond de taxi klaar deze keer en stapten we in waar we nog twee Nederlanders zagen en op de vroege ochtend meteen in gesprek raakten. De taxi scheurde aardig door en dus kwamen we al snel bij het busstation aan. We konden de VIP bus weer in en zagen al snel de binnenkant van onze ogen mede doordat we onze benen over het rekje in lucht konden laten bungelen. Eenmaal aangekomen bij Suratthani na 4 uur rijden mochten we even wachten bij het reisbureau van waaruit wij al enkele malen gereisd hebben. Onder het genot van een kopje koffie werd gezegd dat we maar even hoefden te wachten. Even wachten werd volgens de Thaise definitie aan ons doorgegeven en werd dan ook ietwat langer. We bekeken de halve film Rumour Has It, geen straf want Jennifer Aniston is best leuk om naar te kijken. Ryan en Patrick uit Amerika hadden ook besloten met ons mee te gaan naar Ko Phangan omdat ze een leuke avond hadden gehad met de halve Dutch Connection. Uiteindelijk konden we na anderhalf uur wachten de taxi in richting de pier. De bus reed alleen op Antilliaans tempo de snelweg af ter irritatie van een aantal Canadezen. In het donker bereikten we de pier en stond de laatste ferry voor ons klaar om ons door de heldere zee van de Thaise Golf te brengen. Op de ferry zagen we een trio Engelse meiden genaamd ABC. Ten tijde van beer-o-clock bestelde we aantal Leo en Pringles, helaas lagen de deze vaker over het dek dan in de mond. Eenmaal aangekomen bij de haven van Ko Phangan regelden we de taxi naar Haad Rin en namen een handjevol mensen mee. We kwamen aan bij Same Same en waren blij terug thuis te zijn! We kwamen op traditionele wijze binnen en zagen dat het erg rustig was en onze vriendinnen met de rug naar ons toezaten. We tikten ze op de schouder en genoten van de verbaasde gezichten, we hadden namelijk niks laten horen. We werden een aantal keer voor gek uitgemaakt en ook Soeren moest er om lachen dat we weer terug op het nest waren. We kregen een kamer toegewezen en namen onze eerste Heineken met Heidi en Trine. De rest van de avond verliep als volgt: 1. we speelden drinking games met de Amerikanen, die wel erg vroeg afhaakten 2. Kregen iedereen op de banken tijdens ons dansspektakel op het podium 3. We zongen uit volle borst "Vi ar Role" 4. Vervolgde de avond in Drop In Bar 5. Huppelde ook hier weer vrolijk rond! Onder andere met de stoelendans omdat het best flink regende! We stonden er wel een beetje van te kijken dat het zo rustig was maar dit kon voor ons de pret niet deren. We liepen heel even naar de Cactus Bar om te kijken of we nog bekenden zagen, Partyboy was weer vertegenwoordigd en ook kwamen we Sita tegen. Op de een of andere manier volgen we elkaar een beetje de laatste weken. Mede doordat het zo rustig was werd de zonsopgang deze keer niet gehaald en lagen we dus redelijk tot vroeg op bed.

Dag 132 The Trip:
Vanochtend al vroeg op voor Ko Phangans gebruik. De eerste volle dag was opnieuw een feit en volgens traditioneel gebruik moest er dus een broodje pindakaas gehaald worden vergezeld door een ice tea peach. Terwijl Roy aan kwam lopen zagen we de lachende gezichten zoals altijd alweer verwelkomend staan. Khan stond zijn populaire fruit shakes te maken, Guy stond zoals altijd met zijn zonnebril op te serveren en Far stond achter de bar alles goed in de gaten te houden. Na een kletspraatje werd tafel 1 weer opgezocht met overzicht op het strand. Het kletspraatje ging over Ko Phi Phi en dat we graag wilde duiken op Ko Tao en dus naar alle waarschijnlijkheid ongeveer 2 nachten in Ko Phangan blijven. Na het ontbijt richting het strand om naast de Deense Coyotes in het zonnetje van Thailand te bakken. Na enkele uurtjes kwam ook Mathijs aanwandelen, gelukkig hadden we onze zwembroek nog aan van de reis vanuit Krabi en konden dus na het stappen gelijk in bed springen en s'ochtends meteen weer naar het strand. Zoals het sportieve jongens betaamd waren we s'middags rond 3 uur pm helemaal klaar voor een pot beach volleyball bij de This Is House Beachclub. Hier zagen we Ritchie, Bastard, Bob Marley, Martin, Ladyboy en Partyboy en een aantal nieuwe volleyball fanaten. Wij sloten ons bij de groep tezamen met Ryan en Patrick. Na vele partijtjes begon het al donker te worden en wilde Mr. Boom Boom het volleyballcourt glad strijken om het terras klaar te maken voor de nacht. Na het volleyballen ging Mathijs even douchen en liep Roy nog even een rondje door de straten op zoek naar een Full Moon Party t-shirt en langs de duikshop van Neill voor informatie over de duiktrip naar Ko Tao. Het Full Moon Party t-shirt was snel gevonden, al moest daar de verkoopster wel even voor worden wakker gemaakt. Bij Lotus Divers werd verteld over de verschillende opties. We konden de boot nemen naar Ko Tao en daar een aantal duiktrips doen in de lokale ondiepe wateren of vanuit Ko Phangan een boottrip doen naar drie grote rotsformaties in de open zee. Met de informatie op zak ging Roy terug naar Same Same voor het avondritueel. Wel nog even snel douchen maar na 10 minuten alweer klaar voor een pils en pool competitie met Rong, Chang en Lai. 50 Bath! We hadden nog meer Denen ontmoet, namelijk Peter, Jakob en Christian. En vandaag zagen we ook de Denen van ons voetbalteam weer rondlopen in de Same Same, dit moest wel een legendarische avond worden. De drie Engelse meiden (ABC) waren toch ook maar naar Same Same gekomen want ze kwamen erachter dat Thongsala niet het uitgaanscentrum van Ko Phangan is. Na een diner in de vorm van Thaise fried chicken met cashewnuts en een filmpje begonnen de drinking games. Tegen tienen kwam Mathijs weer binnenwandelen en zonder aarzeling mengde hij zich in het feestgeweld. Het werd een late avond (mede door Partyboy in de Cactusbar) waarbij een aantal nieuwe dingen werden uitgeprobeerd, zo was het danspodium niet alleen goed om op te dansen en hebben meer mensen last van een ochtendhumeur (blijkbaar iets internationaals). Opnieuw een leuke avond en we voelen ons Ko Phangan!

Dag 133 The Trip:
Om 12uur was er afgesproken voor een ontbijtje met Trine, helaas vergeten (vraag je maar af hoe dat komt op Ko Phangan) maar dit gaf ons mooi de kans om van kamer te wisselen. We waren namelijk genoodzaakt in de duurdere airco kamer te verblijven maar wij sponsoren Same Same. Vandaag echter wel even wisselen naar de goedkopere fan room. Na de rommel te hebben opgeruimd konden we dan eindelijk weer naar het Sunrise Restaurant voor een broodje pindakaas en ice tea peach. Natuurlijk even lekker zwemmen totdat we rond 2 uur pm overvallen werden door een flinke regenbui. Na een kwartiertje was het over en konden we gelukkig weer volleyballen. We hadden het even gehad over de duiktrip en hoe we dit gingen doen en eigenlijk vonden we het wel een goed idee om het advies van Bambi op te volgen en vanuit Ko Phangan een boottrip richting de drie grote rotsformaties. Southwest Pinnacle is helaas sowiezo gesloten doordat er op dit moment erg veel gevist wordt. Na een partijtje volleyballen gingen we deze trip dan maar bespreken. Een hele dag duiken, met de boot naar Sail Rock en daarna naar Chumpon Pinnacle. Vandaag hebben we ook meteen de trip naar Maleisie geboekt omdat we door de gezellige tijd op Ko Phangan wat vertraging in ons schema hebben opgelopen. Vrijdag zullen we meteen de trein naar Butterworth (Maleisie) nemen en proberen aansluitend door te gaan naar Kuala Lumpur. Even een hap uit het budget maar we zijn wel voorzien voor de komende dagen. S'avonds stond wederom Same Same op het programma en hadden we een grote poolcompetitie in de vorm van 50 Bath! en Killer! Na een goede start begon Roy met 100 Bath winst maar al snel gingen de potjes later wat minder, waarschijnlijk met dank aan Mr. Heineken. Mathijs en Roy konden later tijdens Killer! ook geen potten breken maar de avond had weer veel plezier gebracht. De derde avond Drop In Bar op een rij was een feit, helaas vanavond de laatste keer met Sita.

Dag 134 The Trip:
Vandaag verliet Sita ons om 12 uur. Natuurlijk redde ze dit op het nippertje aangezien de zware nacht. Misschien komen we Sita nog wel tegen later dit jaar aangezien ze een vlucht naar Londen had en de komende maanden door Europa zal gaan reizen en daarbij ook ons kikkerlandje aan zal doen. Verder deze dag op het strand doorgebracht, waar Melvin (een van de Nederlanders) een Jet-ski aan gort had gesjeest. Er werd flink onderhandeld tot in de kleine details. Melvin zat er dan ook erg gelukkig bij (zie foto) verder gevolleyballed totdat we in het donker terugliepen naar de Same Same Bar om te douchen. Tussendoor hadden we met onze Deense vrienden gekletst of ze ook mee wilde komen duiken en we hadden uiteindelijk 6 duikers vanuit Same Same, omdat de Amerikanen ook met ons mee gingen. Mathijs zette nog even een oerhollands tukkie in en om 9 uur pm was het vanavond Horror Night. Hostel 2 en Saw 3 stonden op het programma omdat iedereen erg moe was van de nacht ervoor, een echte zware nacht. Hostel 2 is een waardige opvolger van Hostel 1, nog altijd geen topper. Toch hebben we wel gelachen omdat het af en toe lachwekkend is en omdat het over backpackers gaat best grappig. Saw 3 werd toen aangezet en dit is toch wel een film waarbij wat vraagtekens neerzetten. Wie verzint dit?! Het brengt toch wel vermaak een avondje gruwelen, zeker het stukje dat alle lichaamsdelen flink verdraaid worden. Dit deed ons erg denken aan onze vroegere blessures (enkels en knieen). Ondertussen zochten wij de computer af op zoek naar leuke nummers die ons aan de Same Same en Drop In Bar doen denken, zodat we thuis een fantastische cd kunnen samenstellen! Rond 1 uur am was het tijd om het bedje in te duiken doordat we de volgende dag om 7 uur am paraat moesten staan voor het duiken.

Dag 135 The Trip:
We hadden de mobiele telefoon geleend van Trine, omdat die van ons het niet meer doen door uiteenlopende redenen en een ander alarmsysteem hebben we niet. Om 6.15 uur am hadden we de wekker gezet, zodat we nog even konden douchen en rustig de logboeken en duikpassen bij elkaar konden zoeken. Om 6.45 uur am waren we topfit en liepen we fluitend naar de duiktent. Hier was nog niemand aanwezig en dus gingen we nog een broodje halen bij Mathijs zn ontbijttent. Eenmaal terug stond de pick-uptruck klaar en hadden we Michael Schumacher achter het stuur. Om half 8 waren we waar we moesten zijn, het noorden van het eiland bij Lotus Divers Resort. We werden gevraagd de aansprakelijkheidspapieren in te vullen en gingen toen een kopje koffie halen en rustig wachten wat zou komen gaan. We werden voorgesteld aan de duikgids en de duo's en groepen werden ingedeeld. We zouden samen duiken met Soren en Christian. Marcel was onze Nederlandse duikgids en zijn vriendin zou ook samen met een vriendin meegaan met de duik. Een leuk gezelschap: 7 stuks. Eenmaal op de boot kregen we de mededeling dat de zee vandaag opnieuw te ruig was om het te halen naar Chumpon Pinnacle, de laatste dagen was dit namelijk al het geval. Vandaag zouden we twee duiken maken bij Sail Rock en zouden we het geld voor de andere duik terug krijgen. Na een uur op de hobbelige boot te hebben gezeten zagen we een grote rots uit het wateroppervlak steken. Na een korte briefing over wat we gingen doen en hoe het eruit zou zien waren we very excite en begonnen we onze uitrusting aan te trekken. Eenmaal in het water gesprongen merkten we dat er een flinke stroming stond en we moesten dan ook flink zwemmen om bij de boei te komen om af te dalen. Tijdens de afdaling had Mathijs wat moeite met klaren en had hij het even benauwd. Het was voor Mathijs het eerst dat ie ging afdalen in de open zee. Mathijs zei: "het leek wel alsof je in het niets afdaalt, alles is blauw en je ziet geen bodem, dat is heel apart" Na even een korte break was de ademhaling weer op een normaal tempo en kon de afdaling worden ingezet. Door het wachten waren we wel een behoorlijk stuk afgedreven.Beneden wachten we gezamelijk op Marcel, die nog even een zaklamp ging halen omdat de visibility niet genoeg was. De zwemtocht naar Sail Rock kon beginnen. Na een kleine 10 minuten zwemmen kwamen we aan op plaats van bestemming. Helaas was door de stroming het zicht niet optimaal, maar eenmaal was dichterbij konden we al wat meer zien. We praten inmiddels over een diepte van 20 meter. Het leuke van Sail Rock was dat je door een zogenoemde schoorsteen (Chimney, Onno dat ken jij vast wel) kon zwemmen. Het is een soort grot in de rost waar je in kan zwemmen en dan een paar meter naar boven zwemt, om vervolgens weer aan de buitenkant van de rots naar buiten te zwemmen. We zagen eerst helemaal geen gat in de rots, want het was een beetje donker. Eerst ging Marcel naar binnen, en de rest van de groep volgden hem. Het was wel een beetje scary, want het was best wel nauw, maar wat een leuke ervaring. Binnen waren nog vele visjes en coralen te zien. Als het echt superhelder is moet dit echt fantastisch zijn. Nadat iedereen door de chimney was gezwommen vervolgenden we onze onderwaterexpeditie. We zagen nogmaals dus niet heel veel en na een kleine 40 minuten gingen we onze safteystop maken (op 5 meter diepte, 3 minuten even rusten). Eenmaal aan het wateroppervlak wilde Mathijs zijn neus snuiten, en kwam erachter dat hij een bloedneus had. Dit kwam waarschijnlijk door een reverseblock (kan dit Onno?). De stroming was nog steeds heving en hoewel het een klein stukje naar de boot was moesten we nog 7 minuten zwemmen. Op de boot werd de lunch uitgedeeld en werd er even lekker gerelaxed. Mathijs en Roy gingen even een tukkie doen, maar Roy zijn tukkie werd verstoord door een fles water die over hem heen werd gegooid. Hij was gelijk wakker voor de 2e briefing. De tweede duik werd geleidt door de vriendin van Marcel. De omstandigheden waren ondertussen beter geworden en deze duik beloofde beter te worden. De spullen waren ondertussen al klaargezet en we konden afdalen naar het benedendek. In volle uitrusting sprongen we in het water en zwommen we naar de boei. Mathijs had bij de eerste duik wat problemen bij de afdaling en met zijn oren, dus bij de tweede duik maakte hij gebruik van het touw van de boei om naar beneden af te dalen. Dit ging stukken beter en zonder kleerscheuren was iedereen op 20 meter present. Het zicht was beter dan de eerste duik en er was ook veel meer vis. We hebben het volgende onderwater gezien: grote scholen gele Barracuda's, Schnappers etc. Was echt fantastisch. Wederom gingen we weer door de Chimney en het was een relexte duik. Tegen het einde van duik was de tank van Mathijs bijna leeg. We wilden gezamelijk naar boven dus maakte ik even gebruik van de extra octopus van Marcel. We gingen nog even een saftey stop maken, dus besloot ik weer even mijn eigen octopus te gebruiken (aangezien er nog wat bar inzat). Halverwege de stop merkte Mathijs dat het ademen moeilijker werd en werd duidelijk dat de tank leeg was, tijd voor het signaal No Air. Gelukkig zag Natajsa dat en zwom ze naar me toe en kon ik haar reserve octopus gebruiken. Alles liep volgens plan en konden we rustig naar het oppervlak. Eenmaal op de boot werden alle verhalen uitgewisseld en werd de terugreis ingezet. De zee werd als maar ruwer en ruwer en dit was dan ook goed te merken. De boot en de spullen in de boot gingen alle kanten op en een bakkie koffie drinken vereiste enige skills. Na meer dan een uur varen kwamen we aan bij de haven en gingen we naar het dive resort. De logboeken werden ondertekend en de duik werd gevierd met een heerlijk pilsje. Marcel schreef ondertussen nog wat tips op voor Bali. De truck bracht ons terug naar Haad Rin Beach. We waren precies op tijd om lekker te gaan volleyballen. De vermoeidheid was echter wel in ons spel af te lezen, en een van de tegenstanders irriteerde ons ook wel een beetje. Resultaat na 6 potjes te hebben gespeeld: 0 overwinningen. We besloten dan ook om iedereen gedag te zeggen, het zou immers onze laatste avond zijn. De volgende dag zouden we om 4 uur pm vertrekken. De laatste avond in Ko Phangan hadden we een poolparty! Dat is geen slechte afsluiting. Ten eerste gingen we in Same Same flink uit ons dak en was eigenlijk de avond hier al fantastisch! Pas om half 2 gingen we per taxi naar de Pool party met de gehele Same Same. Bij de Pool party zagen we iedereen feesten, lachen, gieren, brullen en huppelen en na 10 minuten in het zwembad te hebben gestoeid met een maatje op de nek was het wel genoeg geweest aangezien de temperatuur niet echt meewerkte. We kwamen de Engelsen en Welshmen van Vang Vieng en before ook weer tegen dus eigenlijk was het feest compleet. Er werd nog een strandwandeling gemaakt en een aantal vreugdedansjes totdat we de gespreide bedjes opzochten, na de wandeling in het ochtendlicht.

Dag 136 The Trip:
We ontwaakten vandaag heerlijk, met een lach op de gezichten. Mathijs kwam zelfs pas om 9 uur thuis en ging dus nog heel even zijn bedje in. Rond 12 uur pm gingen we eruit om de tassen te pakken.

De laatste dag Ko Phagnan!!

We hadden beloofd naar het Sunrise restaurant te gaan, deze keer voor een Spaghetti Bolognaise. We maakten nog een aantal foto's van onze vrienden als aandenken en gingen nog even in de zon bakken met de meiden. Al snel was het 3 uur pm en moesten we weg om de laatste dingetjes te doen. We wilden nog een hangmat en een dryback kopen, een t-shirtjes en we moesten de totale rekening van Same Same nog betalen. Het was alleen een flink karwei om van het strand af te komen omdat we steeds meer mensen tegenkwamen om gedag te zeggen. Het volleyball veld werd gedag gezegd, de Engelse meidengroep, de Amerikanen, de Nederlanders: Bart, Tim en Melvin en de Duitse toen we eindelijk konden gaan shoppen. Het was nog even rennen maar we konden nog even een cappucino drinken en een potje poolen. De laatste woorden werden gewisseld met Trine en Heidi en de Same Same crew en we bedankten ze opnieuw voor de fantastische tijd die we met ze hebben gehad. De taxi stond voor de deur en na drie keer slikken was het echt tot ziens! We gingen de taxi in en waren sprakeloos. Pas op de boot werden enkele woorden gewisseld maar de stemming was even bedroevend te noemen. Terugdenkend aan de tijd kwam er weer een glimlach op de gezichten en vielen we in slaap. De boot kwam aan en we moesten over naar de bus richting Surat Thani om vanuit daar de trein te nemen naar Butterworth. Het verliep allemaal op rolletjes, al moesten we wel een aantal uurtjes wachten tussendoor mede dankzij vertraging. In de trein werden de bedden uitgeklapt en vielen we zonder moeite snel in slaap.

Dag 137 The Trip:
Om 6 uur am werden we gewekt door de conducteur met de mededeling: "wake up, wake up, tickets, tickets". We lieten de tickets zien en al snel kwam de mededeling: "Butterworth, border, border" Even de lenzen indoen en een plensje water in het gezicht gooien en we waren er klaar voor. De grensovergang ging heel gemakkelijk. Even een card of arrival invullen volgens het voorbeeld op de muur, bijvoorbeeld Michael Owen of Fernando Torres! Het viel meteen al op dat we in een Islamitisch land aankwamen want het percentage hoofddoeken steeg flink. Heel vriendelijk werden we door de mevrouw geholpen en mochten we terug de trein in. De banken zaten niet heel erg lekker en de voorraad snacks die was ingeslagen was al snel op en dus verveelden we ons snel. Af en toe even de ogen dicht, maar door de slecht bank lagen we niet lekker. We dachten eraan om de bank uit te schuiven naar de vorige stand: slaapstand. Nadat dit gebeurd was ging het niet goed en viel Roy er doorheen. Mathijs was echter even naar de wc en had dit niet gezien. Roy regelde razendsnel dat het er weer een beetje betrouwbaar uitzag en zei tegen Mathijs: "Ga lekker zitten, jongen" Dit ging natuurlijk helemaal fout maar Mathijs kon er wel om lachen. De komende 10 minuten hebben we geklust om de banken weer normaal te krijgen en toen het gelukt was waren Peppi en Kokki dan ook content. We kwamen om 1 uur pm in Butterworth aan en er ging een trein in de nacht of een bus over een uur. Deze keuze was snel gemaakt en in een zeer royale bus gingen we rond kwart over twee naar Kuala Lumpur. In de 6 uur durende reis hebben we beiden de ogen ongeveer 5 minuten opengehad en dit was dan ook de snelste busreis die we tot nu toe hebben gehad. In Kuala Lumpur zagen we de grote stad weer terug maar waren nog niet echt onder de indruk. Kuala Lumpur is de hoofdstad van Maleisie. De stad heeft bijna twee miljoen inwoners en kenmerkt zich door een grote diversiteit aan stedelijke bebouwing; van oude koloniale bebouwing, Chinatown en Little India tot de moderne en vooral hoge gebouwen die sinds de jaren negentig van de twintigste eeuw de skyline bepalen. We kwamen een jongeman tegen die een flyer had van Le Village en we hadden daar al iets over gehoord dus dat moest wel betrouwbaar zijn. Snel gooiden we de tassen in de dorm room en liepen een rondje door China Town. In de immense drukte in de smalle steegjes zochten wij al snel een uitweg naar een barretje met een kelner genaamd: Shaqi. We bestelde twee Carlsberg en keken de wedstrijden van de Asia Cup die in deze tijd in Maleisie en Indonesie wordt gehouden. Na 15 minuten kwamen er twee blonde dames aan de tafel naast ons zitten en Shaqi vond dat wel wat. Beautiful, beautiful zei hij tegen ons en later ging hij maar vragen waar ze vandaag kwamen. We dachten al dat ze Nederlands waren en dit werd door Shaqi bevestigd. Ze waren vandaag aangekomen en gingen door Maleisie en Bali reizen. Maris gaat zelfs nog even door naar LA en Midden en Zuid Amerika. Linda houdt het bij Maleisie en Bali voor deze weken. We dronken gezellig een pilsje en we spraken af vanavond het uitgaansleven van KL te onderzoeken. Wij moesten alleen nog even douchen maar dat was zo gepiept. We pakten een taxi naar de Beach Club, de straat waar deze club staat is vol van barretjes en eetgelegenheden en heeft hierdoor een leuke sfeer. Het was echter heel erg prijzig hier en dus lieten we het bij wat eten. We gingen terug naar Chinatown en haalden een aantal afzakkertjes in de Reggaebar. We lieten onze dansjes zien en de meiden vertelden ons hoe leuk ze de mannen in deze bar wel niet vonden. Na een avond vol lachen spraken we de volgende dag om 12 uur pm af voor een ontbijt en tour naar de Petronas Twin Towers en de Telecom Tower.

Dag 138 The Trip:
We hadden om 12 uur pm afgesproken en na een douche en ontbijt in de vorm van vruchtensap en melk liepen we naar het 28 sterren hotel van Linda en Maris. We kwamen na wat zoeken aan en zagen niemand in de lobby, we wisten de kamer toevallig en wilde de lift in naar boven. De knopjes werkte echter niet en dus dachtten we dat deze lift kapot was. We gingen in de andere en bij deze hadden we hetzelfde probleem. Het bleek dat je een kaartje nodig had. Slimme actie Peppi en Kokki! Bij de receptie belden we naar beneden en het bleek dat de meiden net wakker waren, nog twee minuten hoorden we. Eenmaal ontwaakt en opgeknapt liepen ze meteen naar buiten en zagen wij aan de bar aan hoe ze aan het zoeken waren. Uiteindelijk liepen we gezamelijk naar de KL Toren voor het mooie uitzicht op Kuala Lumpur Sentral.
De Petronas Twin Towers zijn twee enorme torens van beide 452 meter hoog (zonder antenne 403 meter) in Kuala Lumpur (Maleisië). Het is momenteel het op één na hoogste gebouw ter wereld. Op 17 oktober 2003 is het door de Taipei 101 van de eerste plaats gestoten, tot die tijd was het het hoogste gebouw ter wereld. Evengoed blijven de Petronas Twin Towers de hoogste twin towers van de wereld. De torens zijn grotendeels in gebruik als hoofdkantoor van de nationale oliemaatschappij Petronas. Helaas werden we overvallen door een ware stortbui en dus moesten we naar het winkelcentrum om toch maar iets te doen. Voor de meiden wel leuk maar wij liepen eigenlijk alleen maar naar de speelgoedwinkel en Starbucks voor een kopje cappucino. Hierna gingen wij naar het Air Asia office om onze tickets te regelen en spraken we s'avonds af om naar de film te gaan. Na even zoeken kwamen aan bij een treinstation en kochten we voor 1 ringgit een ticket naar KL Sentral. Na 10 minuten werden we geholpen en waren de twee tickets een feit. 17 Juli 2007 zullen om 12.20 lokale tijd naar Surabaya vliegen en op 3 Augustus 2007 vliegen vanuit Bali (Denpassar) om 23.10 terug naar Jakarta. Eenmaal terug gingen we even internetten om de financien te regelen en speelden we een potje Championship Manager. S'avonds met de meiden naar Death Silence geweest, geen topper maar wel grappig met een aantal schrikmomenten. Hierna nog even in de Reggaebar geweest om hierna met een aantal pilsjes wat te kaarten in de 28 sterren kamer van de meiden. Rond 5 uur was het tijd om terug naar huis te gaan en de meiden gedag te zeggen.

Dag 138 The Trip:
Vandaag werden we 1 uur pm wakker, het was best een flinke avond gisteren. We zijn nu dan wel de KL Toren ingeweest en zagen ondanks wat bewolking de stad Kuala Lumpur uitgespreid voor ons liggen. Hierna werd het al tijd om naar het internetcafe te gaan om dit verhaal te schrijven. Vanavond zullen waarschijnlijk naar de nieuwe Harry Potter film gaan. Morgen vliegen we dus met Air Asia om 12.20 uur naar Surabaya, Indonesie!

Het was ons weer een eer dit bericht aan jullie te schrijven!

Tot de volgende keer vanuit Indonesie!



Selamat Tinggal!

Roy en Mathijs